Danuta Jedynasty. Laureatka podkreśla, że ważne jest, aby uczeń wchodził do klasy uśmiechnięty

W Jej przypadku o wyborze zawodu zdecydował fakt, że bardzo lubi dzieci: patrzeć, jak się zmieniają, rozwijają i stają się uczniami. - Pracuję z dziećmi w wieku 7-9 lat, więc widzę, jakie przychodzą do klasy I, a jakie odchodzą po klasie III - wyjaśnia nasza laureatka.

Jak mówi, w edukacji wczesnoszkolnej bardzo ważne jest, aby umożliwić poznawanie u dzieci wrodzonych pasji i zdolności. Rozwijać te, które znają i odkrywać nowe jeszcze nieznane.

- To w tym zawodzie jest piękne i warte poświęcenia - podkreśla. Nie sposób zaprzeczyć, tym bardziej że nasza laureatka ma 34-letnie doświadczenie w zawodzie. Zaczęła pracę jako nauczyciel zerówki przy Szkole Podstawowej nr 9 im. Włodzimierza Puchalskiego w Suwałkach w 1989 roku i do dziś tam pracuje.

Przez 20 lat uczyła dzieci 6-letnie, które po raz pierwszy stykały się ze szkołą, często również z dużym miastem i rówieśnikami. - To były inne czasy, inne dzieci, często nieśmiałe, wstydliwe. Trzeba było dużego zaangażowania z mojej strony, aby na pierwszym spotkaniu usłyszeć imię dziecka - tak wspomina tamte lata Danuta Jedynasty. W dzisiejszych czasach nie ma z tym już problemu, są za to inne.

Nasza laureatka od 14 lat uczy klasy I-III. Praca w edukacji wczesnoszkolnej, bo tak się teraz nazywają pierwsze trzy lata nauki w szkole podstawowej, to bardzo ważny okres w życiu każdego młodego człowieka.

- Najbardziej cenię w swoim zawodzie codzienny kontakt z dziećmi. Czuję radość, gdy widzę, że uczniowie pokonują różne bariery zdrowotne, emocjonalne, społeczne i te edukacyjne. Myślę, że bardzo ważne jest, aby każdy uczeń wchodził do klasy uśmiechnięty. Staram się , żeby tak właśnie w mojej klasie było - podkreśla laureatka.

Udział w plebiscycie był dla Niej bardzo miłym zaskoczeniem, zwłaszcza po ogłoszeniu wyników. - Chciałam bardzo podziękować osobom, które oddały na mnie tak dużo głosów. To zobowiązuje, zwłaszcza w budowaniu relacji z rodzicami dzieci, które są pod moimi skrzydłami. Mam nadzieję, że jutro znów przyjdę z pracy i będę zastanawiała się, czy wszystko, co zrobiłam, było dobre i potrzebne. Wyciągnę wnioski, aby cel był osiągnięty - mówi laureatka.