Ewa Alimowska. Uczy, że warto być człowiekiem, który ciągle się uczy. Niekoniecznie tylko odmiany przez przypadki

W Szkole Podstawowej im. gen. Zygmunta Berlinga w Narwi Ewa Alimowska pracuje już ponad 25 lat. Wybór zawodu nie nastręczał Jej większych trudności, bo tradycje nauczycielskie były obecne w Jej rodzinnym domu. - Nauczycielką była moja mama, w tym samym zawodzie pracuje także moja siostra - wyjaśnia.

Woli określenie, „bycie nauczycielem” niż „zawód nauczyciel”, bo zawiera w sobie ładunek pozytywnych emocji i lepiej odzwierciedla fakt, że nauczycielem się po prostu jest i w szkole, i poza nią.

- Lubię słowa Janusza Korczaka, że nauczyciel pomaga rozwijać skrzydła, z którymi dzieci już się rodzą - podkreśla Ewa Alimowska.

Zwyciężczyni kategorii Nauczyciel Roku Klas IV-VIII ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim oraz studia podyplomowe z grafiki, muzyki i historii muzyki. Poza językiem polskim uczy też plastyki i muzyki, prowadzi teatr i zespół muzyczny.

W ośrodku kultury, który znajduje się w Narwi, spotyka się z grupką dzieci po lekcjach i uczy ich gry na gitarze. - Przez lata nazbierała się spora grupa podopiecznych. Uczę teraz dzieci moich uczniów sprzed lat. Kolejne pokolenie. Zawsze mnie wzrusza, gdy spotykam swoich dawnych uczniów i pada pytanie: „A pani mnie pamięta?” - wspomina pani Ewa.

Swoją pracę najbardziej ceni za możliwość kontaktu z dziećmi i młodzieżą, wymianę myśli, wspólne wędrowanie po tym całym morzu wiedzy, do którego szczególnie dziś ma się tak nieskrępowany swobodny dostęp.

- Cieszy mnie, gdy mogę pokazać im, co mnie porusza w świecie, przekazać to, jak ja postrzegam rzeczy. Dowiedzieć się, jak oni patrzą, co czują. Przekazać wiedzę, spróbować przekonać, że warto być człowiekiem, który ciągle się uczy, niekoniecznie odmiany przez przypadki - podkreśla nasza laureatka.

Na pytanie: „Z czego jestem dumna, jeśli chodzi o życie zawodowe” pani Ewa wymienia szereg aspektów, które sprawiają, że czuje się spełniona,

- Z dobrych relacji w pracy, ze wsparcia rodziny, rodziców i uczniów, dyrekcji, koleżanek i kolegów, lokalnej lojalnej społeczności. Z tego, że jestem w tym miejscu, w którym chciałam być, które kocham, że mogę wkładać w swoją pracę serce. Być spełnioną osobą - wymienia.

Bliscy kibicowali, głosowali i życzyli Jej jak najlepiej. Nominacja do plebiscytu była dla Niej dużą niespodzianką, która przyniosła ogromne wzruszenie, ale także radość z tego, jak wiele osób cieszyło się wraz z Nią i Ją wspierało.

- Przez cały czas trwania plebiscytu spotykały mnie przemiłe zdarzenia. Doświadczałam wsparcia znajomych, mieszkańców w mojej miejscowości, przyjaciół z kraju i ze świata, dyrekcji, szkoły, uczniów, rodziców... Wynik był niespodzianką do końca. Jestem wdzięczna za tę przygodę - podkreśla Ewa Alimowska.

Poza nauką w szkole i prowadzeniem zajęć z dziećmi w ośrodku kultury nasza zwyciężczyni ma także całe mnóstwo innych zainteresowań.

- Piszę książki dla dzieci i wiersze, maluję, gram, zajmuję się naturalnym ogrodnictwem, permakulturą, ziołami, hoduję róże... - wylicza. Jest także mamą trzech synów, z których jeden też zajmuje się - niespodzianka - nauczaniem, ale akademickim. Jest też szczęśliwą mężatką.

- Wspólnie z mężem upiększamy nasz kawałek świata, pracując w ogrodzie i ucząc się, jak szanować naturę i z niej czerpać. Mieszkamy na Podlasiu, a to miejsce jest absolutnie magiczne - mówi Ewa Alimowska.