Katarzyna Wakulińska: Być zwykłym nauczycielem, bo niezwykli są uczniowie

W jej przypadku wybór zawodu nauczyciela był przypadkowy. Nawet w trakcie pracy myślała o zmianie, ale szybko zmieniła zdanie - i dziś nie wyobraża sobie siebie w innym zawodzie.

Traktuję go jako misję i powołanie. Fascynuje mnie człowiek i jego rozwój. Niezwykle cenne są dla mnie słowa uznania, wyrazy szacunku i życzliwości, które otrzymuję od uczniów. One na zawsze pozostają w mojej pamięci i jednocześnie dają mi siłę do pokonywania wielu trudności związanych z pracą nauczyciela. Utwierdzają mnie w przekonaniu, że warto być zwykłym nauczycielem, bo niezwykli są moi uczniowie - podkreśla Katarzyna Wakulińska.

Karierę rozpoczęła 1 września 1997 roku w I Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej Curie w Hajnówce i pracuje w nim do dziś. Uczy fizyki, informatyki i techniki. W czasie 25 lat pracy pedagogicznej:

• pięciokrotnie pełniła funkcję wychowawcy klasowego,
• trzykrotnie była opiekunem praktyk studenckich,
• była też opiekunem samorządu uczniowskiego,
• pracowała w komisji rekrutacyjnej,
• zespole ewaluacyjnym,
• uczestniczyła w promocji szkoły,
• sprawowała opiekę nad pracowniami informatycznymi i fizyczną.

Opracowywała także regulaminy konkursów szkolnych. Prowadziła zajęcia pozalekcyjne i uczestniczyła wraz z młodzieżą w ogólnopolskich konkursach oraz olimpiadach informatycznych i fizycznych.

Choć jak sama przyznaje, że praca nauczyciela bywa trudna i wyczerpująca, to gdy widzi uczniów, którzy osiągają małe i wielkie sukcesy, wie, że to zajęcie ma sens.

Nie tylko uczę, ale przede wszystkim - pomagam uczniom odnaleźć to, co w nich najlepsze. Lubię młodzież i dobrze się czuję w towarzystwie młodych ludzi, a oni to wyczuwają. Wspieranie innych na drodze ich rozwoju daje mi ogromną radość - mówi nasza laureatka.

Odczuwa satysfakcję, kiedy uczeń Jej dziękuje, mówiąc, że zrozumiał w końcu dany temat. Czuje się potrzebna. - Lubię te sytuacje, w których uczniowie zaczynają widzieć swoje sukcesy, do których dołożyłam swoją małą cegiełkę. Dzięki pracy w szkole nauczyłam się wielu rzeczy. Dowiedziałam się prawdy też o sobie. Poznałam swoje możliwości i ograniczenia. Jednak nie czuję się kimś wyjątkowym, ponieważ jestem tylko i aż sobą - podkreśla.