Spis treści
- Literatura obozowa. To trzeba wiedzieć
- „Ludzie, którzy szli”. Streszczenie
- Bohaterowie w opowiadaniu „Ludzie, którzy szli”. Krótka sylwetka postaci
- Plan wydarzeń w opowiadaniu Borowskiego „Ludzie, którzy szli”
- Pytania jawne dotyczące lektury i przykłady kontekstów
- Przykładowe konteksty, które warto rozważyć przygotowują odpowiedzi do jawnych pytań
Literatura obozowa. To trzeba wiedzieć
Z dorobku Borowskiego maturzyści muszą znać opowiadania „Proszę państwa do gazu” oraz „Ludzie, którzy szli”. To opowiadania epoki współczesnej, które są przerabiane na lekcjach, jako przykłady literatury z okresu II wojny światowej. Autor porusza w swoich opowiadaniach tematykę obozową, której sam doświadczył. Pokazuje obraz człowieka zlagrowanego.
Tadeusz Borowski to były więzień obozu Auschwitz. Urodził się w 1920 roku, maturę zdawał w 1939 roku, a studia realizował w tajnym uniwersytecie w czasie wojny. W lutym 1943 roku został jednak aresztowany i przewieziony do Auschwitz. Przebywał także w Dachau i obozach przejściowych. Jego opowiadania ukazały się po raz pierwszy w 1948 roku. Po wojnie założył rodzinę, a także pracował dla komunistycznych władz. Jednak w wieku 29 lat zmarł w wyniku zatrucia gazem, co oficjalnie uznano jako próbę samobójstwa.
„Ludzie, którzy szli”. Streszczenie
Opowiadanie rozpoczyna się wzmianką o boisku do grania w piłkę, które Tadek wraz z innymi osadzonymi przygotował za szpitalnymi barakami. Narrator opisuje plan przestrzeni, wspomina o drucie, za którym jest rampa kolejowa, a dalej obóz kobiet (FKL). Dowiadujemy się, że więźniowie sadzą kwiaty i wykładają pod barakami kruszoną czerwoną cegłę. Dostosowali się do życia w obozie i robią wszystko, aby je sobie uprzyjemnić, mimo tego, że są regularnie świadkami pochodów śmierci.