Marcelina Czekurłan. Zgłosił Ją Piotruś z mamą Agnieszką. Piotruś kibicował od samego początku: - To dla niego chciałam wygrać

Marcelina Czekurłan w zawodzie pracuje od 2012 roku - początkowo jako nauczycielka przedszkola i edukacji wczesnoszkolnej, następnie jako terapeuta w specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym. Dziś jest nauczycielem wspomagającym w Miejskim Przedszkolu nr 2 w Żaganiu.

- Rozpoczynałam pracę zawodową od nauczyciela przedszkola, następnie edukacji wczesnoszkolnej, a doprowadziło mnie to do pracy z dziećmi z wielorakimi niepełnosprawnościami oraz trudnościami - kwituje.

Od 2019 roku jest również właścicielką gabinetu terapii i rozwoju dla dzieci w Szprotawie oraz czynną instruktorką ZHP.

- W chwili obecnej jestem nauczycielką wspomagającą cudownego chłopca z autyzmem. Poza przedszkolem prowadzę w Szprotawie gabinet terapii i rozwoju dla dzieci i młodzieży. To właśnie dzieci, ich trudności i zainteresowania są dla mnie kierunkowskazem do poszerzania wiedzy - mówi.

Każdy dzień w pracy i każde dziecko oraz trudności, z którymi się mierzą, są dla Niej zagadką do rozwiązania. Ciągłe poszukiwanie nowych rozwiązań dydaktycznych, wychowawczych oraz terapeutycznych, to - jak przyznaje - coś fascynującego, a pozytywne efekty Jej działań przynoszą ogromną satysfakcję.

- Małe kroki, to one dają najwięcej radości. Małe, a jednak tak ogromne. Często są to pierwsze słowa dziecka, pierwsze napisane litery, nowe umiejętności, pierwszy wiersz na występie. Wspaniale jest towarzyszyć dziecku w najważniejszych latach jego życia, być panią, ciocią, czasem nawet nazwą mnie mamą czy babcią, co wywołuje uśmiech na mojej i dziecka twarzy. To uczucie, że jest się dla dziecka ważnym, kimś bliskim - opowiada.

Od wielu lat Marcelina Czekurłan obserwuje rozwój młodych ludzi, szczególnie dzieci z trudnościami w nauce, dysfunkcjami rozwojowymi. Fascynuje Ją świat dzieci atypowych, ich podejście do życia, trudności, z jakimi się borykają.

- Zaczęło się od dzieci w placówkach, w których pracowałam: najpierw Milena, potem Kuba, Maks. Każde z innymi potrzebami. Każde inne. Wyjątkowe - wspomina. - Każde szkolenie jest dla mnie przygodą, odkrywaniem tego, co podopieczni skrywają. A wiedza, którą zdobywam, kluczem do ich świata, myśli, zachowania.

Cztery lata temu spełniła marzenie i założyła Senso - gabinet terapii i rozwoju, w którym, jak podkreśla, znajdzie się miejsce dla każdego.

- To miejsce, w którym każdy będzie czuł się bezpiecznie. Miejsce, w którym zostanie odkryty jego potencjał. Miejsce, w którym będzie czuł się ważny - dodaje.

A co lubi robić w swoim czasie wolnym? Uwielbia podróże, poznawać nowe zakątki ziemi, kulturę, sztukę i jedzenia.

- Mam wiele zainteresowań. Od zawsze towarzyszy mi muzyka: taniec, gra na instrumentach - wymienia.

W wolnych chwilach lubi eksperymentować w kuchni. Udział w naszym plebiscycie był dla Niej miłym wyróżnieniem. To kolejny rok, w którym Jej praca została zauważona i doceniona.

- Gdy otrzymałam informację o nominacji, pomyślałam sobie „O nie, kto znów mnie zgłosił”, ale rozwiązywanie zagadki sprawiło mi wiele przyjemności, a odkrycie sprawcy wywołało wiele uśmiechu i motywacji. Postanowiłam wziąć w nim udział dlatego, żeby pokazać, jak ważni są ci mniej ważni, mnie zauważani, mniej doceniani. To Piotruś z mamą zgłosili mnie do plebiscytu, motywowali, głosowali. Sama nominacja była dla mnie ważnym wyróżnieniem, a co dopiero wygranie etapu wojewódzkiego - opowiada wspaniała nauczycielka.