Udział w plebiscycie to sprawka uczniów
Pewnego dnia na grupową konwersację na portalu społecznościowym, której jednym z członków był Paweł Siedlecki, jakaś osoba wysłała link z formularzem zgłoszeniowym do plebiscytu edukacyjnego.
- Gdy zapytałem, co to jest, link został usunięty - wspomina nasz laureat. Po niespełna kilku dniach pan Paweł został wezwany do sekretariatu w sprawie odbioru pisma, które przyszło do placówki. Ku Jego zdziwieniu okazało się, że został zgłoszony przez swoich uczniów do kolejnej edycji tego właśnie plebiscytu.
- Miłym doświadczeniem był fakt, jak walczyli o głosy. W szkole prawie na każdych drzwiach zostały rozwieszone ogłoszenia z informacją i numerem telefonu, na który należy wysłać SMS-y. Na jednej z lekcji jedna z uczennic stwierdziła natomiast, że muszą zintensyfikować głosowanie, ponieważ spadłem na drugie miejsce w rankingu- śmieje się Paweł Siedlecki, wspominając etap głosowania.
Takiej liczby głosów się nie spodziewał
W plebiscycie brał udział po raz kolejny, jednak tym razem rezultat końcowy przekroczył Jego wszelkie oczekiwania.
- Tak dużej liczby głosów się nie spodziewałem. Jest to motywacja do dalszej wytężonej pracy na rzecz uczniów i szkoły. Każde docenienie człowieka, a szczególnie ucznia przez nauczyciela i na odwrót, to bardzo miłe uczucie pokazujące, że człowiek jest ważny dla innych - podkreśla nasz laureat.
W tym zawodzie na nudę nie można narzekać
Nauczycielem jest dopiero od czterech lat, a zwycięstwo w plebiscycie edukacyjnym pokazało, że zmierza we właściwym kierunku.
Edukować chciałem od zawsze. Będąc uczniem, zastanawiało mnie, jak to jest być po tej drugiej stronie biurka - i teraz już wiem, że nie jest łatwo. Jest to czas intensywny. Nie można narzekać na nudę. Jest wiele zadań do wykonania - opowiada nam.
W swojej szkole zajmuje się opieką nad stroną internetową oraz planem zajęć. - Dodatkowo opiekuję się w zastępstwie za koleżankę pracownią żywienia - wyjaśnia nam Paweł Siedlecki.
Pandemia była karą, wybawieniem - zajęcia praktyczne
W zawodzie nauczyciela najbardziej ceni sobie kontakt z dziećmi i młodzieżą. Okres pandemii, gdy z uczniami można było kontaktować się tylko przez komputer, był dla Niego jak za karę. - Wybawieniem były zajęcia praktyczne, na które uczniowie mogli przychodzić do szkoły - zaznacza nasz zwycięzca.
Radość i spełnienie w pracy przychodzi do Niego najczęściej na koniec semestru lub roku szkolnego, gdy uczniowie otrzymują pozytywne oceny za zaliczony przedmiot.
Zawsze staram się oceniać sprawiedliwie i wystawiać jak najwyższe oceny. Myślę, że dużą radość dają też sukcesy uczniów w konkursach przedmiotowych. Oczywistym jest, że trzeba włożyć czasami dużo pracy w przygotowanie, ale satysfakcja z tego i radość ucznia jest dla mnie motywująca - podkreśla Nauczyciel Roku Szkoły Ponadpodstawowej w województwie podlaskim.
Dodaje, że najważniejsze w zawodzie nauczyciela jest według Niego to, aby znaleźć wspólny język komunikacji na linii nauczyciel - uczeń. Każda rozmowa, każdy rozwiązany problem jest tym, co daje Mu satysfakcję i spokój wewnętrzny.
Czasami trzeba przymknąć oko
Rolą dobrego nauczyciela jest wysłuchać, a bardzo dobrego wysunąć rozwiązanie. - Uważam również, że przychylność i przymknięcie oka na pewne niedociągnięcia też jest ważne. Istotne jest również motywowanie uczniów do pracy nad własnymi słabościami - zaznacza pan Paweł.
Jak mówi dobry nauczyciel powinien też widzieć tę drugą stronę i pamiętać, że też kiedyś był uczniem, też nie odrabiał zadań domowych, zapominał zeszytu czy czasami ściągał na sprawdzianach. - Mnie to ostatnie akurat nigdy się nie zdarzało - śmieje się.
Pasjonat żywienia i... transportu
Oprócz żywienia tego nauczyciela pasjonuje także szeroko rozumiany transport publiczny, a w szczególności komunikacja miejska.- Może wydawać się dziwne, iż nauczyciel od żywienia interesuje się transportem publicznym, jednak mój drugi etat wiąże się z pracą w przedsiębiorstwie transportowym - wyjaśnia nasz laureat.
