Nieobecna, a jednak zatrudniona? Nauczycielka prawie dwie dekady nie przychodziła do pracy w szkole. Teraz walczy o karierę w sądzie

Takiej historii na temat przywiązania do etatu nie napisaliby nawet najlepsi scenarzyści komedii - podkreślił dziennik „La Stampa” w poniedziałek, prezentując wyjątkowo dyskusyjny dorobek nauczycielki z miasta Chioggia koło Wenecji: udało się jej zachować stałe miejsce pracy, mimo pierwszych 10 lat nieobecności w szkole i następnej dekady na zwolnieniach.

W 2013 roku dyrektor szkoły, w której pracowała nauczycielka-rekordzistka, zwrócił się do resortu oświaty, prosząc o przeprowadzenie kontroli w jej sprawie. Powodem było nieobecności nauczycielki przez długi okres.

Jednak po tym, jak udało jej się przepracować cztery miesiące, do dyrekcji zaczęły napływać skargi od uczniów. Zarzucali jej m.in. nieprzygotowanie do lekcji.

Doniesienia od uczniów były też brane pod uwagę podczas kontroli ministerialnej. Przeprowadzona w 2013 roku, wykazała ogromną kumulację absencji oraz szereg błędów w postępowaniu i metodzie pracy nauczycielki, które uznano za „niezgodne z zasadami nauczania”.

Włoska pedagog m.in. nie przykładała uwagi do tego, co dzieje się w klasie i często używała telefonu komórkowego, a także wystawiała przypadkowe oceny.

W rezultacie resort podjął decyzję o dyscyplinarnym zwolnieniu, ale kobieta złożyła odwołanie i domagała się prawa do dalszego nauczania oraz jego „wolności”.

Nauczycielka co prawda wygrała w pierwszej instancji, ale sąd apelacyjny uznał dwa lata temu decyzję o zwolnieniu za uzasadnioną.

Orzeczenie to utrzymał teraz Sąd Najwyższy. Jak uzasadnił, wolność nauczania „nie oznacza, że nauczyciel może stosować każdą metodę czy też ma prawo do tego, by nie organizować i planować przebiegu lekcji”.