Dzień Kolorowej Skarpetki. Jak świętuje się go w szkole? Skarpetki nie do pary to ważny symbol

Nie bez przyczyny Światowy Dzień Zespołu Downa obchodzimy 21 marca. Data ta nawiązuje do dodatkowego, trzeciego chromosomu w 21. parze chromosomów. Święto to zostało ustanowione w 2005 roku przez Europejskie Stowarzyszenie Zespołu Downa. Z kolei od 2012 roku patronat nad jego obchodami przejęła Organizacja Narodów Zjednoczonych.

Wiele osób 21 marca celowo zakłada dwie różne skarpetki, chcąc solidaryzować się z tymi, którzy mają zespół Downa. Dzięki temu symbolowi oraz świętowaniu Światowego Dnia Zespołu Downa uświadamia się społeczeństwo, że pomimo trisomii 21. chromosomu, osoby z tym schorzeniem mają takie same potrzeby jak inni.

Coraz częściej w Światowy Dzień Zespołu Downa uczniowie i nauczyciele nie tylko zakładają skarpetki nie do pary, ale także biorą udział w zajęciach, które mają uświadomić im, czym jest zespół Downa. Wśród pomysłów na zajęcia – w zależności od typu placówki i wieku uczniów – są m.in.:

• wykonywanie prac plastycznych na temat Światowego Dnia Zespołu Downa;
• oglądanie filmików edukacyjnych pokazujących, że osoby z zespołem Downa mogą odnieść w życiu sukces;
• warsztaty ze specjalistami, którzy opowiedzą na temat tego zaburzenia genetycznego;
• rozwiązywanie kart pracy nawiązujących do tematu.

Starszym uczniom (np. z liceów czy techników) można pokazać zdobywający setki wyświetleń filmik zatytułowany „Assume that I can” („Załóżmy, że mogę”), który w dobitny sposób uświadamia, jak przekonania na temat zespołu Downa mogą wpływać na konkretne osoby:

Doktor Paulina Mistal, logopedka znana w sieci jako Pani Logopedyczna zwraca uwagę na to, że warto wykorzystywać na zajęciach pomoce dydaktyczne, których bohaterami są osoby z niepełnosprawnościami.

– Pełną tolerancję osiągniemy wtedy, gdy osoby z niepełnosprawnościami zaczną być częścią naszego życia i gdy czymś powszechnym będzie to, że osoby te są głównymi bohaterami filmów, reklam lub wykonują jakiś zawód. Do tego potrzeba nam jeszcze jednak trochę czasu, ale małymi krokami coraz bardziej wypełniamy hasło niepełnosprawność to normalność – zaznacza ekspertka.