Martyna Bartkiewicz. Mój zawód to misja. Najważniejsze to wesprzeć, wysłuchać i pozytywnie nastawić na dzień

Ukończyła liceum społeczno-socjalne, więc zawsze wiedziała, że chęć niesienia pomocy, dobre słowo oraz pozytywne nastawienie do życia to jej misja. - Tak się moje życie potoczyło, że od zawsze byłam komuś potrzebna i robiłam wszystko, żeby pomagać. Takie moje przeznaczenie - mówi z uśmiechem.

Ma za sobą studia pedagogiczne na kierunku resocjalizacja z profilaktyką społeczną i pracuje z rodzinami ponad 10 lat. Swoją karierę zawodową rozpoczęła w Miejskim Centrum Pomocy Społecznej w Pabianicach na stanowisku asystenta rodziny i pełniła tę funkcję ponad pięć lat.

Zawsze wiedziałam, że mam dobry kontakt z młodzieżą i bardzo chciałam pracować z dziećmi. Udało się. Od czterech lat jestem pedagogiem szkolnym w Zespole Szkół nr 2 w Pabianicach - opowiada Martyna Bartkiewicz.

Pracowała również z trudną młodzieżą w Szkole Branżowej Cosinus w Łodzi oraz w Zespole Szkół Prywatnych Heureka w Pabianicach. Od ponad ośmiu lat pełni również funkcję kuratora sądowego w Sądzie Rejonowym dla Łodzi Widzewa w Łodzi. Od roku pracuje też jako pedagog w Środowiskowym Centrum Zdrowia Psychicznego dla dzieci i Młodzieży w Pabianicach.

- Największą satysfakcją jest dla mnie fakt, gdy wstaje rano do pracy z uśmiechem, przekraczam próg szkoły i widzę dzieci, które podążają w moim kierunku, pytając „Ma Pani chwilę, mogę do Pani przyjść?” - wyznaje nasza laureatka. - Czuję wtedy, że jestem potrzebna oraz to, że moja praca ma sens. Mogę „moje szkolne dzieci” wesprzeć, wysłuchać i pozytywnie nastawić na cały dzień. To jest dla mnie nieocenione - opowiada.

Najbardziej dumna jest z tego, że jej zawód to misja.

Chęć niesienia pomocy drugiemu człowieku jest dla mnie rzeczą nadrzędną. Uważam, że dobro wraca do człowieka - przyznaje nam Martyna Bartkiewicz.

Muzyka, taniec śpiew to Jej drugie „ja”. Ukończyła szkołę muzyczną, pochodzi z rodziny z muzycznymi tradycjami. - Kilkanaście lat śpiewałam w zespole muzycznym, co było dla mnie wielkim wyzwaniem i przełamaniem wszelkich lęków na „mojej małej scenie” - opowiada.