Nadzieja Nikiel. Jak... odeszła ze szkoły, odczuła, jak bardzo jej brakuje

Nauczycielem została przez przypadek

- Jeszcze studiach zapierałam się rękoma i nogami, że nie chcę i na pewno nie będę nauczycielem. W pierwszym okresie pracy też nie traktowałam jej jako czegoś docelowego. Przerażała mnie myśl o tym, że w wieku 50-60 lat będę ciągle miała prowadzić lekcje na temat powstania listopadowego - opowiada z uśmiechem.

Z tego powodu zdecydowałam się na dodatkowe studia. I w sumie dopiero, jak odeszłam ze szkoły, odczułam, jak bardzo mi jej brakuje, jak naprawdę, pomimo wielu frustracji, kocham ten zawód - wyznaje nasza laureatka.

To dlatego po prawie dziewięcioletniej przerwie zdecydowała się wrócić i teraz już z całą świadomością może powiedzieć, że nie wyobraża sobie robić niczego innego.

Pierwsza klasa na zawsze zostanie w jej sercu

Zaczęła pracę od razu po studiach w Gimnazjum nr 32 w Szczecinie. - Był to pierwszy rok funkcjonowania gimnazjum. Na wstępie dostałam wychowawstwo. Początkowo byłam przerażona. Była to dla mnie niesamowita szkoła życia. - wspomina laureatka.

Moja pierwsza klasa na zawsze będzie miała dla mnie szczególne miejsce w sercu, bardzo dużo jej zawdzięczam - mówi Nadzieja Nikiel. W przeciągu następnych kilku lat podjęła dodatkowe studia psychologiczne, a w międzyczasie urodziła się Jej córeczka i pomyślała, że do zawodu nauczyciela już nie wróci.

- Z czasem zdałam sobie sprawę, jak bardzo za nim tęsknię i że właśnie to jest to, co tak naprawdę chcę robić w moim życiu - opowiada.

Uczniowie są dla Niej źródłem inspiracji

Zapytana, czym jest dla Niej nauczanie, powołuje się na słowa Rabina Chanina „Wiele nauczyłem się od moich mistrzów; od moich przyjaciół, nawet więcej niż od nauczycieli; a od moich uczniów, więcej niż od kogokolwiek”.

Moi uczniowie są dla mnie źródłem nieustannej inspiracji, każdy dzień spędzony w szkole jest inny, brak w nim miejsca na rutynę i nudę. Dzięki ciągłemu kontaktowi z dziećmi i młodzieżą jedną noga pozostaję w ich świecie - mówi, dodając, że dzięki temu może być bardziej szczera, naturalna i ufna.

- Mogę ciągle mieć nadzieję, że te dzieciaki wyjdą ze szkoły i dzięki temu, czego się razem nauczyliśmy, będą zmieniać ten świat na lepszy - dodaje pani Nikiel.